Agresty

ŁK kontroluje przebieg materiału poetyckiego w obu skalach: lokalnej ? jak przygotowuje tekstowe mikrozdarzenia, podbicia składni albo związków wyrazowych, jak zderza i wykoleja sensy; oraz globalnej ? jak panuje nad kompozycją tomu, rozplanowuje delikatnie objawiające się rytmy i tematy, jak przeplata poetyckie gatunki i ich konwencje (obok siebie pojawiają się dialog i proza poetycka, liryczny wiersz i poetycki list). (...) ŁK sugestywnie przekonuje, że nasza własna płciowość jest zawsze bardziej skomplikowana, niż jesteśmy w stanie to wyrazić, a zarazem zawsze więcej znaczy, niż zdążymy ją pomyśleć. I nie poradzą sobie z tym faktem żadne proste recepty językowe, choć wysiłek trzeba wciąż ponawiać.

Krzysztof Hoffmann