Czarny organizm

Twórczość Juliusza Pielichowskiego wyrasta z tradycji trudnej, hermetycznej poezji eksperymentującej ze składniowymi i semantycznymi ograniczeniami języka. Zarazem jednak zawiera ona w sobie potężny ładunek ekspresji ? często przepełnionej gniewem, prowokacyjnej i obrazoburczej. Jej źródłem jest przede wszystkim dotkliwie doświadczana cielesność emanująca mroczną erotyką, w której rozkosz splata się ciasnym węzłem z uczuciem fizycznej i psychicznej udręki.

Pielichowski z fascynującą precyzją buduje swoje poetyckie światy za pomocą obsesyjnie powracających motywów i obrazów. Ich językowym budulcem czyni łamiące się, rwane frazy, które z największym trudem przedzierają się przez tłumiące mowę pokłady lęku i zniechęcenia. Czarny organizm to bez wątpienia jeden z najdojrzalszych, najodważniejszych i najbardziej intrygujących debiutów ostatnich lat.

Tomasz Kunz