Dylematy włoskiego emigranta

Giovanni Battista Jacobelli przybył do Rzeczypospolitej w 1625 r. Był młody, utalentowany muzycznie i szybko znalazł swoje miejsce na królewskim dworze; najpierw wszedł w skład kapeli nadwornej, w charakterze śpiewaka i instrumentalisty, a następnie, po przyjęciu święceń kapłańskich, dołączył też do grona królewskich kaznodziejów. Zyskał zaufanie i sympatię polskich królowych Cecylii Renaty Habsburżanki i Ludwiki Marii Gonzagi, kolejnych żon Władysława IV. To głównie dzięki ich długotrwałym staraniom otrzymał atrakcyjne beneficjum w postaci kanonii warmińskiej. I właśnie na Warmii przyszło mu spędzić ostatnie dekady życia.
Jacobelli to niemal modelowy przykład włoskiego emigranta, który w dalekim kraju szuka możliwości kariery, a zarazem przez cały czas rozważa ewentualny powrót w rodzinne strony. Jego losy, życiową strategię, a także reakcje na zmieniające się realia Rzeczypospolitej możemy dziś zrekonstruować dzięki listom zachowanym w rodzinnym archiwum. Zasadniczą część tej korespondencji, unikalnej ze względu na jej stricte prywatny charakter, publikujemy w oryginalnej wersji i w polskim tłumaczeniu, uwzględniając wszystkie zachowane listy napisane przez Giovanniego Battistę Jacobellego, śpiewaka i kapelana nadwornego, kanonika warmińskiego.