Jądro ciemności - powieść graficzna

"Jądro ciemności" było już przenoszone na deski teatru i na ekran (telewizyjny oraz kinowy). Inspirowało pisarzy, reżyserów, artystów wizualnych, autorów słuchowisk radiowych i muzyków. Ale być może żadna z wcześniejszych adaptacji nie była tak udana, jak powieść graficzna Davida Zane Mairowitza oraz Catherine Anyango. Rozmazana, jakby spowita mgłą kreska, z której wyłania się tu świat bohaterów Conrada, zwraca naszą uwagę na jeden z najważniejszych aspektów ludzkiego doświadczenia: widmowość. Widmowość naszego życia, naszej formy egzystencji, naszej tożsamości, ale także widmowość innych istnień, widmowość otaczającego nas świata. Gdy rzeczywistość i zamieszkujący ją ludzie tracą ontologiczne ugruntowanie, gdy zmieniają się dla nas w zjawy czy cienie, granica między projektem cywilizacyjnym a eksterminacją rozszczelnia się do tego stopnia, że na pozór niewinne gesty mogą zainicjować dzieło nieograniczonej dewastacji.

Heart of darkness to dosłownie "serce ciemności", czyli mroczne centrum, czarny rdzeń. Czego? Życia? Świata? Dla Conrada zapewne obu. Niemal odruchowo wyobrażamy sobie, że ten zalążek mroku znajduje się gdzieś na zewnątrz nas, out there, w miejscu, do którego zmierzamy, nie podejrzewając nawet - jak bohaterowie noweli i komiksu - co na nas czeka. Ale heart of darkness można przetłumaczyć również jako "serce z ciemności". I chyba właśnie tak powinniśmy tę formułę przekładać, by w pełni uświadomić sobie, że nie chodzi o jakieś bliżej nieokreślone, tajemnicze zewnętrze, lecz naszą własną duszę?

Grzegorz Jankowicz