Oczyszczenia

Wydaje się, że kluczem do przedstawionych utworów jest poczucie obcości w świecie, który stanowi sprawnie działający SYSTEM. Jednocześnie autor wyraża przekonanie, że danie wyrazu (nazwanie) najpełniej realizuje sztuka (w tym wypadku: pisanie). Przy czym sprzeczność między "ja" a rzeczywistością rozgrywa się na płaszczyźnie: mój świat wewnętrzny a system, który jest zniewoleniem. Na pograniczu rodzi się samoanaliza Marcina Kurcbucha.
~Hanna Prosnak

Raz jedyny założyłem garnitur, idąc na rozmowę o pracę. A gdy okazało się, że posadę otrzymałem, nie mogłem się już od tego pełnego więzów wdzianka uwolnić. Oplotło mnie, jak kaftan bezpieczeństwa oplata umysł i ciało obłąkanego albo niby-obłąkanego człowieka. I wdałem się w to towarzystwo trybików, systemowych kursorów bez polotu, plików i folderów, których nie tylko na moim twardym dysku, ale również w sferze prywatnej, przybywało z każdym dniem. Czy ja sam stałem się twardym dyskiem? Ciężko to ocenić. W każdym razie straciłem wyobraźnię.(...) Nic nie było takie, jakim to znałem, nic nie przypominało mojego świata, może dlatego, że pierwszy raz od setek lat wyszedłem na dwór w nocy. Co to za kretyński pomysł, żeby spacerować przy blasku księżyca, pomyślałem.
~Marcin Kurcbuch, Oczyszczenia