Poznawanie cierpienia

Subtelna ironia obok jawnego szyderstwa, neurotyczne wybuchy gniewu obok przejmujące­go liryzmu i goryczy. Gadda nalez?y do tych pisarzy, kto?rych two?rczos?c? przysparza krytykom duz?o kłopotu ? tak o twórczości Carla Emilia Gaddy pisze Halina Kralowa, autorka przekładu powieści Poznawanie cierpienia, która ukaże się nakładem PIW-u 18 sierpnia.

Twórczość Gaddy ? mało w Polsce obecnego, a którego śmiało można nazywać klasykiem dwudziestowiecznej literatury ? wymyka się prostym klasyfikacjom, stanowi zjawisko osobne. Pełna barokowego przepychu, z zadziwiającą szybkością zmieniająca tonację i nastrój wędrówka po bezmiarach ludzkiej samotności hipnotyzuje i oplata czytelnika.

Poznawanie cierpienia to jedna z dwóch najlepszych powieści Gaddy, gdzie na tle fikcyjnego państwa (po części wyśnionej Argentyny, po części widmowych Włoch), kluje się i narasta konflikt bohatera z matką.

Skomplikowana osobowos?c?, specyficzny temperament two?rczy i bardzo oso­bisty warsztat stawiaja? go poza ogo?lnym nurtem wspo?łczesnej literatury włoskiej, kaz?a? patrzec? na jego dzieło jako na zjawi­sko szczego?lne i niepowtarzalne, zaskakuja?ce swa? odre?bnos?cia?, zmuszaja?ce do zastanowienia i drobiazgowej analizy. Nie ulega wa?tpliwos?ci, z?e Gadda nie jest pisarzem łatwym, ale jest to two?rca w najwyz?szym stopniu fascynuja?cy.

Pierwsze zetknie?cie z jego two?rczos?cia? moz?e budzic? uza­sadniony niepoko?j: czytelnik czuje sie? bezradny wobec natłoku obrazo?w, szokuja?cych metafor i słownych igraszek, nie moz?e nada?z?yc? za meandryczna? wyobraz?nia? pisarza, jest zasko­czony ta? przedziwna? zmiennos?cia? nastrojo?w, kto?ra stanowi dominuja?ca? nute? jego powies?ci. Subtelna ironia obok jawnego szyderstwa, neurotyczne wybuchy gniewu obok przejmujące­go liryzmu i goryczy: Gadda z zadziwiaja?ca? szybkos?cia? prze­chodzi z jednego nastroju w drugi, prowadza?c czytelnika po kre?tych s?ciez?kach chorej psychiki swoich bohatero?w.

Halina Kralowa w posłowiu do Poznawania cierpienia