Syndrom oblężonej twierdzy

Syndrom oblężonej twierdzy jest pojęciem stosunkowo często wykorzystywanym w praktyce komunikacji społeczno-politycznej. Termin ten odnosi się równie dobrze do przypadków: antycznej Sparty, specyfiki obrony twierdz warownych, wyizolowanych grup o charakterze terrorystycznym, czy współczesnych państw, ogarniętych mechaniką osaczenia.

Zakres realnych przykładów syndromu oblężenia jest nader szeroki i różnorodny. Wszystkie je łączy określona narracja oblężenia, atmosfera strachu, wewnętrzna mobilizacja i unifikacja w obliczu domniemanego zagrożenia. Celem pierwotnym tej pracy jest próba zbadania syndromu oblężenia z perspektywy różnych wymiarów, przy wykorzystaniu dorobku współczesnych nauk społecznych: psychologii, socjologii, politologii. Szczególnie interesująca wydaje się tu próba dookreślenia genezy syndromu oblężenia, czyli odpowiedzi na pytania: w jakich warunkach, pod wpływem jakich czynników, determinantów, katalizatorów pojawia się narracja oblężenia oraz mechanika sprawcza oblężenia?

Książka Jacka Ziółkowskiego to imponująca praca interdyscyplinarna, sytuująca syndrom oblężonej twierdzy na styku poznania nauk społecznych i humanistyki naukowej. Wskazuje tropy rozumienia zjawisk, które wydają się proste do opisania, lecz trudniejsze do pełnego zrozumienia. Autor przeciwstawia dynamice procesów społecznych koncept rozumienia ich przez subsumpcję pod normatywnie rozumiane prawo ogólne. Praca ma bardzo bogate podłoże teoretyczne, z silnie rozbudowanym aparatem pojęciowym. W takiej formie stanowi dziś, w dobie dominacji form lapidarnych i przyczynkowych, rzadką formułę narracyjną.

Książka może stać się niezbędną pomocą naukowo-dydaktyczną przy realizacji procesu kształcenia na kierunkach z obszaru nauk społecznych i humanistycznych, w tym przy realizacji m.in. takich przedmiotów akademickich, jak: socjotechnika polityczna; manipulacja oraz dyskredytacja w polityce; komunikacja polityczna; przywództwo polityczne; psychologia polityki, socjologia polityki czy paranoja w polityce.