Ta rozhuśtana na grozie wesołość. Allegro ma non troppo. Wiersze

Allegro ma non troppo to formuła muzyczna, którą Wisława Szymborska ujmuje dosłownie: „wesoło, ale nie za bardzo”. Zawiera ona istotę jej twórczości, jest odmianą „zachwytu i rozpaczy”, które sama poetka uznała za swoje „znaki szczególne”. To też jedyny włoski tytuł, jaki spotykamy w jej twórczości – i właśnie we Włoszech jej „rozhuśtana na grozie wesołość” znalazła szczególne echo, rozrastając się z czasem w istny kult. Stąd pomysł, żeby poprzez wybrane włoskie głosy – reżysera filmowego i reżysera teatralnego, muzyka i aktorki, pisarki i pisarza, dwóch polonistów-komparatystów – zaoferować polskim czytelnikom Szymborskiej eks-centryczne – jako że obce – spojrzenie na jej twórczość, w przekonaniu, że przyjrzenie się swojej kulturze w oczach Innego może przynieść w darze ciekawe odkrycia, oraz w duchu samej poetki, która szukała ciągle nowych punktów widzenia, nowych zdumień wobec pozornie znanych zjawisk świata.

Andrea Ceccherelli