Tożsamość - reminiscencje

Nasze mówienie o tożsamości jest obarczone bardzo często znamieniem europocentryczności.
tym kontekście – jak słusznie zauważa Z. Bauman – europejskość rozpatrywana jest w dwóch znaczeniach.
Pierwsze z nich włącza nas do tej wspólnoty, powołując się na idee braterstwa. Ta ostatnia stanowi, że ktoś odmienny, a jednak »taki sam«, oddzielony, ale przecież nierozłączny, niezależny, a zarazem włączony we wspólnotę kulturową, staje się nam bliski i tożsamy.
Europejskość w drugim znaczeniu wyłącza jednostkę z szerszej wspólnoty, ponieważ określa tożsamość w kategoriach narodowych. (...)
Niniejsza praca prezentuje spojrzenie uniwersalistyczne, w którym dominują takie zagadnienia, jak: integracja kulturowa, integracja nauki, integracja filozofii, zbliżenie religii, a nawet tworzenie metareligii.
W tym duchu tożsamość europejska jawi się jako szereg postulatów wciąż jeszcze do realizacji.
Są to: ogólny sposób podejścia do kultury, stawianie pytań tak, jak to czynił Sokrates, formuły myślenia otwarte na odmienność, dialogiczność, postulat konfrontowania tego, co uniwersalne, z tym, co partykularne, hasło odrzucenia unifikacji kultur”.