Zaraź mnie dobrem

Trzydzieści wierszy składających się na tomik Jana Ratajczaka można przeczytać jednym tchem, zwłaszcza gdy trafi się ktoś spragniony poezji. Można też dozować je sobie oszczędnie, delektując się każdym zwrotem, każdym porównaniem i pozwalając autorowi na ?językowe pieszczoty? (bez dwuznaczności).
Dobro, pasje, marzenia, miłość? ? to nie tylko pojedyncze, oderwane od siebie wyrazy, ale także obrazy, które poeta z nich tworzy. Obrazy kameralne ? jak kameralna jest muzyka i atmosfera; a zarazem intymne ? jak intymne są uczucia i relacje.
Poeci przychodzą i odchodzą, poezja zostaje. Słowa, które na pozór są ulotne, potrafią głęboko wyryć się w pamięci, jak w marmurze, na przykład często powtarzana (nieśmiertelna?) fraza księdza Jana Twardowskiego: ?Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą?. Od samego czytelnika zależy, co zachowa się z Jana Ratajczaka.